Sýning á hjálpartækjum í Laugardagshöllinni 5. og 6. maí

Þekkingarmiðstöð Sjálfsbjargar stendur fyrir hjálpartækjasýningu í Laugardalshöllinni 5. og 6. maí undir yfirskriftinni Tækni - Lífstíll - Heilsa. Fjölmörg fyrirtæki munu sýna ýmis konar hjálpartæki, stór sem smá, en að auki sýna leiknir einstaklingar hjólastólafærni og hægt verður að skoða hjálparhunda.

Sýningin er öllum opin.

Fróðlegt getur verið að sjá hvaða hjálpartæki eru í boði sem geta auðveldað athafnir daglegs lífs. Hægt er að taka forskot á sæluna með því að skoða vefsíður verslana með hjálpartæki hér.

Sjúkratryggingar Íslands (SÍ) taka þátt í greiðslu eða greiða að fullu fyrir ýmis hjálpartæki, sjá nánar hér.

Dæmi um hjálpartæki eru gúmmítappar til að opna flöskur og niðursuðuglös, sérhannaðir hnífar fyrir eldhússtörfin, ökklaspelkur sem eru mjög hentugar sem stuðningur fyrir þá sem draga fót/fætur við gang. Þær falla vel að fæti og sjást því ekki undir buxum en geta lagað göngulag til muna, lengt göngugetu og forðað ójöfnu álagi á grind, vöðva og liðbönd. Þvagbindi fyrir konur og karla eru ósýnileg hjálpartæki sem gera búðarferðir og ferðalög mun afslappaðri og þægilegri þar sem ekki þarf alltaf að svipast um eftir salerni. Baðstóll eða –seta í sturtuna eykur öryggi. Léttur hjólastóll eða (litlar) rafskutlur gera útivist og ferðalög mun þægilegri, ekki aðeins fyrir notandann heldur einnig fyrir samferðafólkið.

Einnig er hægt að fá hjálpartæki til aðlögunar á heimili og vinnustað.

Hægt er að leita til sjúkraþjálfara og iðjuþjálfa um val á hjálpartækjum og þeir geta einnig sótt um hjálpartæki til SÍ.

Hjálpartæki létta notendum lífið og gera þeim kleift að hafa orku eða getu til að gera meira en ella. Það er því um að gera að líta jákvæðum augum á hjálpartæki og sem þægilegan ferðafélaga.

Mörgum þykir þó erfitt að horfast í augu við að þurfa að nota hjálpartæki. Sumir þurfa jafnvel að gefa sér tíma til að venjast tilhugsuninni áður en sótt er um hjálpartæki eða eftir að það er komið í hús þar sem þeir telja að hjálpartækjanotkun staðfesti að þeir hafi beðið ósigur gagnvart framgangi sjúkdómsins. Svo vilja einhverjir ekki nota hjálpartæki vegna þess að þeir óttast fordóma eða eru feimnir við að sýna sig til dæmis með göngugrind, í hjólastól eða á rafskutlu.

Allt eru þetta eðlilegar hugsanir. Best er að gefa sér þann tíma sem þarf til að komast yfir „hjallann“ með því að vega og meta kosti þess að nota hjálpartæki. Flestum, ef ekki öllum, finnst hið daglega líf mun þægilegra þegar þeir eru komnir með hjálpartæki við hæfi.

Bergþóra Bergsdóttir